Sao Vicente jest wyspą uchodzącą za esencję kreolskiej kultury oraz niewielkim, skalistym skrawkiem lądu o unikalnym pięknie krajobrazowym. Turystów przyciągają w to niezwykłe miejsce wspaniałe afrykańskie festiwale, urokliwa stolica Mindelo oraz kilka ciekawych plaż: Baia das Gatas, Calhau i Salamansie z czarnym piaskiem rozmywanym falami oceanu. Dzięki dobrej infrastrukturze i wspaniałym warunkom dobrze będą się tam czuli miłośnicy windsurfingu, a także pasjonaci trekkingu wabieni górzystymi widokami. W krajobraz wyspy wpisały się również kratery wulkanów, więc jeśli ktoś ma zacięcie fotograficzne, nie będzie się nudził na pieszych wycieczkach. Szczególnie chętnie odwiedzana jest stolica wyspy – Mindelo, która nazywana jest „Małą Brazylią” ze względu na barwne życie nocne, karnawał, nowoczesną marinę, postkolonialny klimat i bogate wydarzenia kulturalne.

Wyspa św. Wincentego należy do archipelagu Wysp Zawietrznych, położona jest pomiędzy Santo Antao a Santa Luzia i zajmuje powierzchnię 227 km². Z górzystym krajobrazem kontrastują płaskie tereny oraz stolica położona w części północnej. Najwyższym wzniesieniem jest Monte Verde osiągające wysokość 774 m n.p.m. Nie brakuje tam zatok z piaszczystym wybrzeżem oraz jałowego pustego środka tworzącego księżycowy krajobraz.

Historia wyspy związana jest przede wszystkim z jej stolicą. W tym właśnie miejscu po raz pierwszy w 1462 roku postawił nogę odkrywca Diego Alonso. A z racji faktu, iż miało to miejsce 22 stycznia, podobnie jak w przypadku pozostałych wysp Cabo Verde patronat nadano św. Wincentemu. Prze kilka wieków wyspa służyła jedynie jako miejsce do wypasu bydła oraz stała się kryjówką dla piratów. Pierwszej próby zasiedlenia podjął się w 1795 roku bogaty właściciel z Santo Antao i sprowadził tam kolonizatorów. Populacja znacznie wzrosła, gdy rozwinął się handel i w 1838 roku utworzono skład węgla zaopatrujący statki pływające atlantyckimi szlakami handlowymi.

Stolicą Sao Vicente jest Mindelo – centrum kulturalne i muzyczne archipelagu, w którym należy szukać miejsc noclegowych. Właśnie Mindelo przejęło europejską spuściznę w postaci dobrze zachowanego centrum historycznego, domów w stylu kolonialnym, skwerów, placów i repliki lizbońskiej wieży Belem. Zabudowa wspina się na wzgórza, z których można podziwiać jedną z najpiękniejszych zatok Cabo Verde, ruiny fortu z połowy XIX wieku oraz masyw Monte Cara. W miejscowym porcie zawsze kręcą się tłumy podróżnych, których uwodzicielskim zapachem zapraszają do swoich wnętrz portowe tawerny. Miasto związane jest z muzyką za sprawą kultowej postaci Cabo Verde – piosenkarki Cesarii Evory, dlatego w wielu miejscach dominują charakterystyczne kreolskie dźwięki i gatunek muzyki zwany „morena”. Spacerując uliczkami można natknąć się na pomnik upamiętniający przelot przez Atlantyk hydroplanu Lusitania w 1922 roku czy pomnik odkrywcy Diego Alonso. W centrum nie brakuje sklepów, restauracji, barów, kultowych kawiarni i miejsc noclegowych. Każdego zauroczy dawne serce miasta Praca Nova, czyli miejsce spotkań, imprez plenerowych i wieczornych spacerów. Trudno także odmówić sobie spaceru nadmorską promenadą czy wizyty w Narodowym Centrum Rzemiosła i Wzornictwa. Aktywnie działa Centrum Kultury Mindelo organizujące liczne wystawy i koncerty, a także promujące lokalne wyroby. Pod względem architektonicznym warto przypatrzyć się elewacjom kamieniczek czy sylwetce kościoła Matki Boskiej Świetlnej. Jeśli ktoś nie wie jakie ryby można złowić w Atlantyku powinien wybrać się na miejscowy targ zlokalizowany obok repliki wieży Belem. Pod względem kolorytu dorównuje mu targ miejski – kolorowy i gwarny Mercado Municipal. Po zwiedzaniu miasta warto wybrać się na punkt Ponta de Joao Ribeiro z widokiem na Ilheu dos Passaros i Santo Antao. Mindelo warto odwiedzić w czasie trwania słynnych mindelowskich nocy, kiedy muzyka i zabawa trwa do białego rana i w taki sposób najlepiej rozpocząć przygodę z muzyką słynnej pieśniarki Cesarii Evory, której twórczość opowiada chętnie odwiedzane przez turystów muzeum zorganizowane w jej domu. Atutem stolicy jest plaża Praia da Laginha zachęcająca wspaniałymi widokami, łagodnym zejściem do wody i drobnym piaskiem sprzyjającym leżakowaniu.

Sao Pedro – urokliwa wioska rybacka osłonięta zatoką i położona w sąsiedztwie lotniska może pochwalić się piaszczystą plażą, na której często widać łodzie rybaków. Choć ze względu na warunki atmosferyczne nie zawsze można zażywać kąpieli, chętnie zaglądają w to miejsce miłośnicy windsurfingu wabieni doskonałymi warunkami wietrznymi. Najbliższą atrakcją turystyczną jest niewielka latarnia morska zbudowana w 1884 roku i nazwana imieniem królowej portugalskiej Dony Amelii.

Baia das Gates – nadmorskie miasteczko schowane w zatoce oferuje piaszczystą plażę oraz jeden z największych festiwali muzycznych Cabo Verde. Miłośnicy plażowania powinni być zachwyceni szerokim wybrzeżem, turkusową wodą, możliwością opalania i uprawiania sportów wodnych. Z aparatem fotograficznym warto wybrać się nad pobliską zatokę Baia Norte, gdzie dominuje plaża wysypana kamieniami wulkanicznymi.

Calhau – niewielka wioska znana jest głównie z produkcji mleka i hodowli owoców oraz dominujących nad nią potężnych wulkanów. W pobliżu znajduje się Praia Grande – jedna z najciekawszych plaż na wyspie z dominującym żółtym piaskiem, na którym chętnie swój sprzęt rozkładają windsurferzy. Wzdłuż drogi do Calhau ciągną się zielone ogrody kontrastujące z brązowymi skałami i błękitem nieba. W pobliżu znajduje się także mnóstwo zatoczek, w których można uprawiać snorkeling.

Wyspy Zielonego Przylądka mają specyficzną kuchnię opartą w dużej mierze rodzinnych tradycjach i słownych przekazach. Jest niezwykle bogata ze względu na liczne zapożyczenia z kuchni portugalskiej oraz afrykańskiej. Chociaż trudno wyobrazić sobie mieszankę ryb z langustą czy kukurydzy z maniokiem, takie właśnie potrawy można znaleźć na stole w restauracji. Ze względu na charakter wyspiarski regionu dominują ryby. Tuńczyka pod każdą postacią dostanie się w wielu miejscach, podobnie jak dorsza, owoce morza, kalmary, ośmiornice, kraby, małże, homary czy krewetki. Niektóre restauracje serwują także mięso z rekina. Za narodową potrawę uchodzi jednak „Cachupa”, która na każdej wyspie różni się składnikami i kolejnością ich dodawania. Dlatego efekt wielogodzinnego gotowania kukurydzy, białej fasoli, solonej wieprzowiny, kurczaka, boczku, ziemniaków, kapusty i przypraw bywa wyborny.

Najpopularniejsze potrawy kuchni Cabo Verde:

Arroz kimarisco – ryż z owocami morza
Cachupa – potrawa/gulasz z kukurydzy i fasoli z mięsem lub rybą
Pasteis – okrągłe paszteciki z nadzieniem rybnym
Churrasco – grillowane mięso z kurczaka
Djaga-cida – danie z fasoli, mąki kukurydzianej i cebuli z dodatkiem liści laurowych
Zerem – potrawa z mleczka kokosowego, mąki kukurydzianej, cebuli, pomidorów i zielonej fasolki
Pudim de qurijo – pudding z białego sera
Caldo de Peixe – rosół z Cape Verde
Buzio – gulasz ze skorupiaków i sosu sojowego
Percebes – morskie paluszki
Pao de coco – chleb kokosowy

Potrawy okraszone bywają sosami na bazie miodu z trzciny cukrowej. Do mięs i ryb podaje się najczęściej ryż, frytki lub słodkie ziemniaki. Warto pamiętać, że porcje są przeważnie bardzo duże, więc za pierwszym razem nie należy przesadzić z zamówieniem. Obowiązkowym dodatkiem są liczne warzywa i owoce. Bez ograniczeń można zajadać się pomidorami, ogórkami, kapustą, jabłkami, bananami, gujawą czy mango. Na deser jada się najczęściej słodkie konfitury z papai i koziego sera, a na bazarze można kupić marmoladę z gujawy. Smaczne jest także ciasto „Bol de Cuscus” wytwarzane z kukurydzy połączonej z cukrem, podawane z masłem i serem cabra. Najbardziej znanym starterem jest natomiast „Bafos” czyli przekąska z owoców morza, pomidorów, papryki i cebuli. Na Cabo Verde znany jest nie tylko kozi ser, ale także grog, konfitury z papai i likiery sporządzane według tradycyjnych przepisów.

Najpopularniejszym alkoholem jest grog z Santiago, który najlepiej smakuje z dodatkiem miodu lub melasy. Jest to niezwykle aromatyczny i orzeźwiający napój. Bez trudu można nabyć rozmaite gatunki wina przywiezionego z Portugalii, niemniej poszczególne wyspy mogą pochwalić się dobrymi trunkami z lokalnych winnic. Piwosze są raczej skazani na portugalskie piwa Strela, Sagres, Imperial czy Super Bock, natomiast kawosze z pewnością będą zachwyceni aromatem kawy z Fogo. Plantacje kawy mają bowiem wieloletnie tradycje, których produkt uchodzi wręcz za luksusowy. Na miłośników mocniejszych trunków czeka „Caipirinha”, czyli drink sporządzony na wódce z trzciny cukrowej „cachaca”.

Wyspy Zielonego Przylądka to specyficzny tygiel różnych ras i kultur, które spotkały się na obszarze jednego archipelagu. W związku z tym społeczeństwo jest bardzo zróżnicowane, a pod względem historycznym można zaobserwować wpływy portugalskie, angielskie, hiszpańskie, hinduskie, włoskie, brazylijskie, holenderskie, żydowskie czy francuskie. Przez Cavo Verde przetoczyły się fale piratów, kolonistów, kupców, marynarzy i niewolników z różnych zakątków świata. Dlatego Kabowerdyjczycy z poszczególnych wysp mogą różnić się kolorem skóry, włosów i oczu. Pomimo różnic kraj uchodzi za bezkonfliktowy etnicznie i religijnie, a jedyne różnice można zauważyć w sferze językowej i kulturowej na poszczególnych wyspach. Tradycje, wierzenia i sztuka są najczęściej efektem zetknięcia kultury plemion afrykańskich z europejskim chrześcijaństwem. Efektem tej mieszanki jest język kreolski będący mieszanką akcentów afrykańskich i portugalskich.

Wyspiarze uwielbiają sport, szczególnie piłkę nożną ze względu na obecność ich przedstawicieli w znanych klubach piłkarskich na całym świecie. Typowy słowem dla Kabowerdyjczyków jest „Morabeza” odnoszące się do ich mentalności, filozofii życia, gościnności i spontaniczności. Mieszkańcy Cabo Verde są bardzo religijni. Wpływy kościoła katolickiego widoczne są na każdej z wysp i odgrywają ważną rolę w życiu społecznym i politycznym. Pomimo ewangelizacji bardzo silne pozostają rytuały i zwyczaje wywodzące się z tradycyjnych wierzeń znanych w Afryce. Przykładowo znanym obyczajem związanym ze świętem religijnym jest „bandeiras”, czyli obchody dnia św. Filipa, kiedy Kabowerdyjczycy wystawiają swoje konie do corocznego wyścigu. Jest to emocjonujące widowisko, któremu towarzyszą pochody i rozmaite zabawy.

Uroczyście obchodzi się Boże Narodzenie i Wielkanoc, każda parafia na poszczególnych wyspach czci swojego patrona, a szczególnym kultem kabowerdyjskim otacza się Matkę Boską. Każdego roku huczny, bogaty i bajecznie kolorowy jest karnawał, podczas którego pomysłowość strojów i barw hipnotyzuje turystów. Pełno jest wtedy pochodów, tanecznych zabaw i maskarad.

Mieszkańcy Cabo Verde są życzliwie nastawieni do turystów, serdecznie witają się i zapamiętują swoich rozmówców z restauracji, sklepów, barów i targowisk. W przeciwieństwie do mieszkańców Afryki nie mają żyłki handlowej, więc nie są natrętni, nie zaczepiają turystów, a tym samym nie targują się. Zwyczajnym pozdrowieniem jest uniesiony do góry kciuk, nie mający nic wspólnego z popularnym „ok”. Napiwki są wliczone w cenę, niemniej ze względu na niskie zarobki personelu warto dorzucić 5-10% wartości rachunku.

Sao Vicente rozsławia Cabo Verde z powodu corocznego karnawału poświęconego różnym tematom. Program zawsze jest bogaty i barwny, a podczas karnawałowych dni można wyczuć atmosferę brazylijskiej „samby”. Szczególnie wyróżnia się tradycyjna grupa karnawałowa „mandinguas”, której uczestnicy wysmarowani są czarnym olejem symbolizującym afrykańskich wojowników. Obecnie karnawał  Mindelo przyciąga gości z całego świata barwnymi korowodami, kabowerdyjską muzyką, roztańczonym tłumem, kolorowymi kostiumami, szkołami samby i tańcami do białego rana.

Wyspa Sao Vincente jest na Cabo Verde najważniejszym miejscem do uprawiania windsurfingu – najlepsze warunki panują na plaży Sao Pedro i tam odbywają się zawody na szczeblu międzynarodowym. Poza pływaniem na desce można jeździć rowerem, samochodem terenowym, zwiedzać wyspę konno czy zagrać w golfa. Warto wspiąć się na najwyższy szczyt Monte Verde z fantastyczną panoramą na zatokę oraz pobliskie wyspy. Lokalne agencje turystyczne oferują wyprawy trekkingowe na okoliczne wyspy dla zawodowców i amatorów, rejsy połączone z nurkowaniem, a także programy dla rodzin z dziećmi.

Wyspa Passaros – położna w pobliżu Mindelo Ptasia Wyspa jest szczytem zalanego stożka wulkanicznego, na który pływają kursy wycieczkowe. Oprócz ciekawych widoków wyspa oferuje latarnię morską oraz legendę o latarniku, który w poszukiwaniu lepszego życia popłynął do Brazylii pozostawiając ukochaną. Nieszczęsna kobieta miała rzucić się ze skał, niemniej nie zabiła się i do tej pory wieczorami słychać jej płacz.

Wyspa Santa Luzia – trudno dostępna, otoczona legendami i strzegąca swoich tajemnic Wyspa św. Łucji położona jest pomiędzy Sao Nicolau a Sao Vicente. Widać ją doskonale ze szczytu Monte Verde i ma dwa oblicza: płaska i piaszczysta od strony południowej oraz górzysta z dominującymi szczytami na północy. Jeśli ktoś będzie miał okazję odwiedzić ten niezwykły zakątek Cape Verde natknie się na żółte nietknięte plaże, brunatne plamy wzgórz oraz krystalicznie czystą turkusową wodę. Chociaż wyspa jest niezamieszkała, została odkryta w 1461 roku i po wielu bezskutecznych próbach zasiedlenia otrzymała nazwę od kobiecego imienia Łucja. Jeżeli chodzi o turystów, to pojawiają się tam jedynie miłośnicy trekingów po niezbadanych wzgórzach oraz wnikliwi obserwatorzy ptaków i fauny morskiej. Na Santa Luzia można także uprawiać snorkeling, obserwować oceaniczne dno i pływać wspólnie z żółwiami.

Kiedy najlepiej wybrać się na Wyspy Zielonego Przylądka?
Ogólnie wyspy Cabo Verde są kierunkiem całorocznym, a główny sezon turystyczny trwa od listopada do kwietnia. Luty to okres karnawału, natomiast między sierpniem a październikiem przypada niezbyt intensywna pora deszczowa. Wyspy Zielonego Przylądka można odkrywać praktycznie o każdej porze roku ze względu na zachęcające do wypoczynku temperatury powietrza. Najprzyjemniej jest w styczniu i lutym, różnica między dziennymi a nocnymi temperaturami wynosi około 5 st., a temperatura wody przez cały rok waha się w granicach 22-27 st.

Capo Verde świętuje przez cały rok, a święta na poszczególnych wyspach są zawsze przyjemną atrakcją turystyczną. W lutym można trafić na Kreolski Karnawał, koniec kwietnia to Święto Flagi, w maju na Festiwal Gamboa, w czerwcu święto św. Jana, w sierpniu Festiwal Muzyki na Kociej Plaży, we wrześniu Festiwal Muzyki na Sal, a w listopadzie Dzień Kukurydzy.

Jaka waluta obowiązuje na Wyspach Zielonego Przylądka?
Walutą Capo Verde jest Escudo Republiki Zielonego Przylądka (ESC)  1 escudo = 100 centavos.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Cabo Verde?
Standardowymi pamiątkami przywożonymi z Cabo Verde są grog, kawa z Fogo i wina (najbardziej znany grog pochodzi z Santo Antao, z dolin Ribeira da Torre, Janela, Paul i Ribeira Grande). Chodliwym towarem są czerwone i białe wina z Fogo. Do zakupów można dołączyć puszkę tuńczyka w oleju z Sao Nicolau, buteleczkę ostrej oliwy „malagueta” czy też sól kuchenną i do kąpieli wydobywaną na wyspie Sal. Popularnością cieszą się oryginalne bawełniane tkaniny, plecione koszyki i kapelusze, ceramika i obrazy malowane przez lokalnych artystów. Większość towarów można znaleźć w sklepach, na lotniskach i centrach kultury. W wielu miejscach można kupić unikalną biżuterię, drewniane maski i mnóstwo innych gadżetów. Ciekawostką są pamiątkowe znaczki pocztowe, których tematyka opowiada o bogactwie kulturowym i historycznym Cabo Verde. Wartościową pamiątką będzie także płyta z muzyką Cesarii Evory – królowej pieśni „morna”. Aby przywieźć oryginalne przedmioty należy szukać miejsc z napisem Cabo Verde Artesano oraz lokalnych warsztatów rzemieślniczych. I tak każda wyspa ma swój skarb: Santiago – ręczne tkaniny z geometrycznymi wzorami, Sao Vincente – instrumenty, obrazy, biżuteria, Santo Antao – kosze, Boa Vista kapelusze ze słomy i ceramika, Fogo – ozdoby z zastygłej lawy i kawa, Brava – hafty, Maio – ceramika kuchenna. Najlepszym miejscem na zakup pamiątek w Mindelo jest Narodowe Centrum Rzemiosła i Wzornictwa, targ rybny przy Rua de Praia oraz targ miejskim przy Rua de Lisboa.

Jaki czas obowiązuje na Wyspach Zielonego Przylądka?
Czas polski minus 2 godziny, a gdy w Polsce jest czas letni – minus 3 godziny.

Jak poruszać się po Cabo Verde?
Archipelag dysponuje czterema lotniskami międzynarodowymi, które mają bezpośrednie połączenie z kilkoma krajami Unii Europejskiej. Na Cabo Verde bez większych problemów można dostać się statkiem rejsowym czy wycieczkowym. Aby dotrzeć na inne wyspy trzeba przejrzeć trasy czarterów. Na lotniskach wysp nie ma środków transportu publicznego. Komunikacja pomiędzy poszczególnymi wyspami odbywa się drogą lotniczą i morską. W dużych miastach dobrze funkcjonuje transport publiczny, autobusy docierają prawie do wszystkich dzielnic, niemniej między miejscowościami nie ma połączeń autobusowych. W mniejszych miejscowościach i na wsiach funkcjonuje transport zwany „aluguer” i samochody jeżdżą właśnie z takimi tabliczkami. Za opłatą „aluguer” można dojechać do większości dostępnych miejsc. „Taxi” są zadbane i w zależności od wyspy mają inny kolor. Na każdej wyspie bez trudu można wynająć samochód (potrzebne jest międzynarodowe prawo jazdy), by w ten sposób podziwiać uroki Cabo Verde.

Jak są ograniczenia celne?
Do krajów Unii Europejskiej można wwieźć bez cła 2 litry wina, 1 litr alkoholu powyżej 22% oraz inne towary do wartości 430 euro.

Jakie plaże są na Sao Vicente?
Najbardziej znanymi plażami są Baia das Gatas, Calhau i Salamansie. Najchętniej odwiedzana jest Praia Grande oferująca doskonałe warunki do plażowania i uprawiania sportów wodnych. W Mindelo można natomiast wypoczywać na szerokiej i piaszczystej Praia da Laginha znajdującej się tuż za portem.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia?
Nie ma obowiązku szczepień, niemniej turyści podróżujący przez Senegal i inne kraje afrykańskie muszą mieć wpis do międzynarodowej książeczki zdrowia. Szpitale, apteki i ośrodki zdrowia są dosyć dobrze wyposażone, jednak nie na wszystkich wyspach pomoc medyczna jest dostępna.

Zalecane jest wykupienie kompleksowego ubezpieczenia podróżnego, w tym od następstw nieszczęśliwych wypadków, pokrywającego koszty hospitalizacji i ewentualnego transportu medycznego do kraju, po uprzednim upewnieniu się, że jest respektowane w danym kraju.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min.

Przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej.

Od obywateli RP są wymagane wizy, które można uzyskać w Ambasadzie Republiki Zielonego Przylądka w Berlinie oraz na niektórych lotniskach międzynarodowych (Sal i Prai). Wizy są ważne 3 miesiące od wyjazdu. Paszport musi być ważny co najmniej 6 miesięcy od daty powrotu do Polski.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl.

Państwo podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w Dakarze (Senegal):

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Senegalu
Senegal, Dakar, Route des Almadies, Les Jardins des Almadies (en face King Fahd Palace), App. 4/A, B.P. 14419, Dakar-Peytavin
Tel.: +221 33 859 57 70 Faks: +221 33 865 14 87
dakar.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.dakar.msz.gov.pl